گریه
ببگذار در این شب تار در دل صحرا بگریم. کاروان در این منزل رخت افکنده واشتران و شتربانان
در خواب رفته اند. تنها در نزدیکی من بازرگان ارمنی شب زنده داری میکند تا در خاموشی شب
به حساب سود و زیان خویش رسد .من نیز شب زنده دارم اما حساب فرسنگ هایی را می کنم که
مرا از دلبرم جدا کرده است.!!!
بگذار بگریم زیرا گریه غم از دل می برد و زنگ از ایینه ی روح مردان می زداید.
گوته
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد